Mens en natuur

 Op bovenstaande afbeelding kun je zien dat mijn ecologische voetafdruk 3,5 hectare bedraagt. Dit is natuurlijk nog boven het gemiddelde van 8 hectare per persoon, maar toch ben ik er redelijk tevreden over. Normaal gezien hebben we recht op 1,8 hectare. Je kan zelf je ecologische voetafdruk berekenen door hier op te klikken.
Om je ecologische voetafdruk te verkleinen zijn verschillende manieren. Hiervoor moet je dan wel veranderingen maken in je manier van leven. Alexia Leysen en anderen hebben tijdens de vastenperiode geen vlees gegeten. Hierdoor hebben ze 160 hectare uit gespaard en dat enkel door geen vlees te eten. 

Mens en lijden

Beste blogger

Is er leven na de dood?!
Velen zich waarschijnlijk toch wel deze vraag. Persoonlijk hoop ik dat het leven verder gaat. Ik hoop dat ik ooit de mensen die ik al verloor, zal terug zien in het hiernamaals. Er over praten met anderen doe ik niet. Ik ben het liefst van al niet teveel geconfronteerd met de dood in het dagelijkse leven.
Wat denken jullie daarvan?

Groetjes
Brittany

Fotoverhaal RZL

Beste bloggers

Voor mijn examen RZL heb ik een fotoverhaal gemaakt. Deze wou ik ook met jullie delen. Wens mij in ieder geval heel veel succes.

Groetjes Brittany

Extra materiaal: mens en lijden

Beste bloggers

Voor het thema mens en lijden heb ik nog een site gevonden met kindergedichten (klik hier). Ik vond dit interessant, omdat de kinderen op deze manier hun eigen gevoelens uiten over verdriet. Hier is een voorbeeld van Kyra (10jaar):

Jij zal altijd bij me blijven.

Elk dag en elke nacht.

Elke minuut en elke seconde.

Zelf als ik het niet verwacht.

Niemand zal jou weg kunnen vagen.

Uit mijn leven of gedachten.

Want jij blijft altijd verder leven.

En dat zal de pijn verzachten.

Want jij blijft altijd bestaan

in mijn hart...

Groetjes Brittany

Extra materiaal: mens en lijden

Beste bloggers

Ik ben al verschillende mensen verloren in mijn leven. Hier heb ik enkele liedjes die nog steeds emoties bij me opwekken. Muziek is altijd een soort uitlaatklep voor mij geweest. Het liedje is van Wim Soutaer.

Mijn favoriete stukje uit het liedje van Wim Soutaer is: 'Ik denk niet dat het ooit nog went, het wordt nooit hetzelfde meer...' en 'Alsof de hemel en ik als enige weten dat ik jou nog steeds grenzeloos, mateloos mis!' en 'Het leven gaat door, dat lijkt onontkoombaar, maar ik weet dat daarvoor een reden voor is: liefde leeft voort

Bij deze wil ik nog even zeggen: IK MIS JULLIE !!!

Groetjes Brittany

Mens en medemens

Beste bloggers

Voor dit thema heb ik enkele casussen gelezen. De casus die mij het meest aansprak was: 'Hoe reageer jij als een lln. zijn/haar taak niet maakt?'

Persoonlijk vind ik dat er steeds eerst moet worden geluisterd naar de leerling die de taak niet maakte. Als een leerling een taak niet indient met een grondige reden (ziekte, familiale omstandigheden, ...), kan ik daar zeker begrip voor tonen. Dit zou ik dan bespreken met de leerling en een nieuwe deadline toestaan. 

Indien een taak vergeten werd, kan ik daar ook begrip voor opbrengen en moet de taak worden gemaakt tegen de volgende dag. In mijn klas zou ik dan persoonlijk met een vergeetkaart werken. Als er driemaal een taak wordt vergeten moet er een strafwerk worden gemaakt. Kinderen kunnen altijd eens iets vergeten.  

Groetjes
Brittany 

Mens en zingeving

Beste bloggers

Wie is God voor mij.. Als ik klein was dacht ik altijd dat de wolken aan de hemel God waren. Deze waakten altijd over mij en als ik het moeilijk had kon je me altijd buiten terugvinden. In het verleden heb ik heel veel meegemaakt (ziekte, verlies, scheiding van ouders, ...). Op deze momenten heb ik het dan toch moeilijk gehad om te geloven in God. Ik vroeg me dan af waarom God mij dit aandeed, wat ik hem had misdaan. Vandaag de dag geloof ik in God, maar op een heel andere manier. God zit volgens mij in iedere levend wezen die capabel is om liefde te geven. God zit in het dagdagelijkse geluk van de mens. Op moeilijkere momenten vraag ik me nog steeds af wat ik misdaan heb.

Groetjes Brittany

Mens en zingeving

Geluk .. Geluk .. Geluk
Waar moeten we het zoeken? Daar is geen antwoord op te geven. Iedereen moet zijn eigen geluk weten te vinden in het leven. Dit is dan toch mijn mening. Voor iedereen is dit namelijk verschillend. Sommigen vinden het geluk in de kleine zaken van het dagelijkse leven, anderen ervaren dan geluk door de duurste auto te kopen. MATERIALISME!
Volgens mij beseffen de mensen die bijna niets hebben of bijna alles zijn verloren, maar al te goed dat geluk in de kleine dingen te vinden is. Een glimlach, een knuffel, ... het zijn allemaal kleine gebaren die zoveel voor iemand kunnen betekenen.

Voor mij zit het alledaagse geluk in de mensen om me heen: familie, vrienden, vriend, ... Als ik iemand kan helpen doe ik dit onmiddellijk. Het maakt mij namelijk gelukkig als ik een ander heb kunnen helpen. Ik weet namelijk ook dat zij ervoor mij ook zijn als het iets moeilijker gaat.

Groetjes Brittany

Mens en lijden

Beste bloggers




Ik heb voor het thema mens en lijden, de film 'Oscar et la dame rose' bekeken. Meteen na ik de trailer zag, wist ik dat ik deze film wou zien. Het is een zeer aangrijpende film. De film gaat over een tienjarig jongen die kanker heeft en in een gespecialiseerd ziekenhuis verblijft. Door het gesprek tussen zijn ouders en de dokter af te luisteren komt hij te weten dat hij binnenkort zal sterven. Zijn ouders , de dokter, de leerkrachten willen dit nog niet vertellen aan Oscar en daarom is hij heel boos op hen en wil hen niet meer spreken. De enige volwassen persoon die zijn aandacht nog krijgt is Rose. Hij ontmoete haar nadat ze haar diensten kwam aanbieden. Rose is niet op haar mondje gevallen en vertelde Oscar bij hun eerste ontmoeting dat haar beroep bokser is. Doorheen de film verteld Rose haar 'boksverhalen'. Dit waren duidelijk geen realistische momenten in de film. Rose overtuigt Oscar ook om brieven naar God te schrijven en laat deze dan met een ballon naar de hemel stijgen. Oscar beleefd een mooie tijd, maar dit neemt niet weg dat het een zeer emotionele verhaal is. Het onderdeel van de film die mij het meest aansprak in de film was het idee van Rose die zich baseert op het idee dat iedere dag 10 jaar is. Als tiener ervaart hij liefde, als twintiger trouwt hij met Peggy, als dertiger en veertiger leert hij de dag dagelijkse problemen kennen van het leven. Net als in het echte leven, gaat zijn lichaam achteruit. Eenmaal 100 jaar sterft hij, met het idee dat zijn leven niet beter kon zijn geweest.

Mens en samenleving

Beste bloggers

In het volgende idee vertelt prof Paul Verhaeghe ons dat mensen steeds de oorzaak van een probleem bij een andere zullen zoeken. De andere is foutief, ikzelf ben een slachtoffer. Dit is de oorzaak van de talrijke depressies en ADHD-patiënten.

Hier ga ik helemaal niet mee akkoord. Er wordt hier opnieuw veralgemeniseerd. Sommigen zullen inderdaad steeds de oorzaak van een probleem gaan zoeken bij een ander, maar dit is zeker niet van toepassing op iedereen. Ik zoek nu en dan wel eens de oorzaak bij een ander, maar maakt dit van mij een iemand met een depressie, ADHD of misschien wel beiden?

Deze lezing was zeker interessant en zet aan tot nadenken. In de grove lijnen ga ik akkoord met wat prof Paul Verhaeghe zegt maar als we tussen de lijntjes beginnen lezen, merk je snel op dat hij snel veralgemeniseerd.

Groetjes

Brittany Verstraete

Mens en samenleving

Beste bloggers

Om verder te gaan op het vorige idee vertelt prof Paul Verhaeghe: Volwassen mensen vertonen kinderlijke woedeaanvallen, zijn jaloers op trivialiteit, vertellen leugentjes om bestwil, deinzen vaak niet terug voor bedrog, koesteren leedvermaak en kleinzielige wraakgevoelens.  Paul Verhaeghe interpreteert dit als gevolg van een systeem dat mensen niet toelaat autonoom te denken en werken. Als je iemand behandelt als een klein kind, dan is de kans vrij groot dat hij zich zal gedragen als een klein kind.

Het is normaal dat als je iemand behandelt als een klein kind, dat deze persoon zich ook zo zal gaan gedragen. Maar volgens mij is de volwassene slim genoeg is om de rug toe te keren. Het idee dat Paul Verhaeghe heeft over de volwassenen die kinderlijke woedeaanvallen enzovoort heeft… Is dat niet een beetje veralgemeniseerd? Ik heb medelijden met onze samenleving, mocht dit toch zo zijn. Op het vlak van leugentjes voor bestwil ... Wie heeft nog nooit een leugen verteld?! Ik denk dat niemand hier op zal reageren. Leugens zijn soms gemakkelijker verteld dan de waarheid.

Groetjes
juf Brittany

       

Mens en samenleving

Beste bloggers

Het tweede idee van prof Paul Verhaeghe luid als volgt: 

  Prof Paul Verhaeghe zegt: Pesten was vroeger een probleem op de scholen, nu us het volop aanwezig op de werkvloer, als een typisch symptoom van onmacht, waarbij de frustraties afgereageerd worden op de zwaksten.

Ik kan hem eigenlijk geen ongelijk geven. Pesterijen zijn niet meer weg te denken uit scholen. Nu denk ik terug aan het voorval van de 14-jarige Inias, die in november van de brug sprong boven de E40. Hij werd ook gepest en dit zou de oorzaak zijn geweest van zijn zelfdoding. Het moet wel heel ver zijn gekomen dat de enige mogelijke uitweg volgens hem zelfdoding was. Prof Paul Verhaeghe heeft geen ongelijk als hij zegt dat deze pesterijen zich ook bij volwassenen voordoen. Net als kinderen, zijn deze gepeste volwassenen vol met schaamte en weten ze niet waar ze terecht kunnen. WAAR GAAN WE NAARTOE?

Groetjes
juf Brittany

Mens en samenleving

Beste bloggers

Voor het thema mens en samenleving heb ik een lezing gelezen van prof Paul Verhaeghe, over het neoliberalisme. Op bepaalde momenten heb ik toch even moeten slikken. Hij is namelijk niet om zijn mondje gevallen prof Paul Verhaeghe. In deze bronnen stonden 4 interessante ideeën die ik met jullie wou bespreken:

 Prof Paul Verhaeghe zegt dat geld een belangrijk criterium is geworden in onze samenleving en in deze mening kan ik mij volledig terugvinden. Mensen worden gedreven door geld. Iedereen wil zoveel mogelijk verdienen en stoefen met de mooiste auto. Heb je geen geld dan is dat jouw eigen schuld, heb je geld in overvloed dan heb je dat enkel aan jezelf te danken. Volgens Paul Verhaeghe zal dit voor het einde van de wereld zorgen. Volgens hem is de mens een egoïstisch en corrupt wezen. 

Het idee dat de mens voor het einde van de wereld zal zorgen, kan ik mij niet in terugvinden. Hier wil ik op zeggen dat egoïsme wel een noodzaak is geworden als je wil overleven in deze samenleving: als niet voor jezelf zorgt, wie zal het doen?! Anderen zien je maar al te graag falen. Vroeger was dit niet zo, maar alles evolueert. Wij als jongvolwassenen merken die evolutie niet zo zeer op, maar wees gerust dat binnen x-aantal jaren ook wij zullen zeggen ‘in mijne tijde eh’. Maar als jongvolwassene merk ik maar al te goed dat geld een stuwkracht is in de samenleving.

Groetjes
juf Brittany